“عشق به طبیعت” از کجا می آید؟

فرارو- عشق به طبیعت یکی از شرایطی است که اکثر ما انسان ها آن را درک کرده ایم، اما دانشمندان هنوز نتوانسته اند دقیقاً تعیین کنند که این عشق از کجا می آید. تحقیقاتی قبلاً منتشر شده است که شواهدی از ارتباط بین این عشق و ژنتیک ارائه می دهد، اما جالب است بدانید که این شواهد از تحقیقات روی دوقلوها به دست آمده است.

به گزارش فرارو، آیا دوست دارید زمان خود را در طبیعت بگذرانید؟ در سال 1986، زیست‌شناس آمریکایی EO Wilson پیشنهاد کرد که انسان‌ها ارتباط ذاتی با دنیای طبیعی دارند، ایده‌ای که به عنوان “بیوفیلیا” شناخته می‌شود. تقریباً همه جنبه های زندگی ما به طبیعت بستگی دارد، از غذا و سرپناه گرفته تا سوخت و لباس. با این حال، برخی از ما بیشتر از دیگران به گذراندن وقت در طبیعت علاقه مندیم. اما چرا چنین است و چرا برخی از مردم طبیعت را بیش از دیگران دوست دارند؟

اخیرا گروهی از دانشمندان برای یافتن پاسخ این سوال تحقیق جالبی انجام داده و 1100 جفت دوقلو را مورد مطالعه قرار داده اند. هدف آنها این بود که با بررسی رفتار هر یک از این دو نفر، یک ارتباط احتمالی بین عشق ما به طبیعت و DNA ما پیدا کنند. بنابراین، دانشمندان دریافته اند که تقریبا نیمی از تنوع افراد از نظر طبیعت ممکن است به دلیل ژنتیک باشد. محققان می‌گویند: «شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد حتی پیاده‌روی در یک پارک محله می‌تواند به سلامت روحی و جسمی ما کمک کند.» با این حال، به دلیل مسئولیت های کاری و خانوادگی و مشغله های اجتماعی، اکثر ما زمان منظمی را در طبیعت نمی گذرانیم. اما ما تعجب کردیم که چرا برخی از مردم بیشتر از دیگران زمان بیشتری را در طبیعت می گذرانند و چه چیزی زمینه ساز این واقعیت است که برخی از ما ارتباط قوی تری با طبیعت احساس می کنیم.

این محققان اضافه می کنند؛ در این زمینه فرضیه های مختلفی وجود داشت. شاید میل ما به طبیعت ارثی است یا شاید از عوامل محیطی – مانند جنگل های زیبا – در مکان هایی که در آن زندگی می کنیم به آن دست یافته ایم. یا ممکن است به خاطر محیط فرهنگی ما باشد، مانند کتاب هایی که می خوانیم یا برنامه های تلویزیونی که تماشا می کنیم. آنها بر این باورند که یافتن پاسخ این سؤالات می تواند به ما در یافتن راه حل هایی برای بازگرداندن طبیعت به زندگی مردم کمک کند.

برای انجام این کار، دانشمندان بیش از 1100 جفت از دوقلوها را برای درک منشأ میل به طبیعت، و نتایج یک مطالعه منتشر شده در مجله مورد مطالعه قرار داده اند. زیست شناسی PLOS منتشر شد، گزارش شد. بخشی از این مطالعه بیان می کند که دوقلوهای همسان از نظر قدرت ارتباط با طبیعت بیشتر از دوقلوهای متفاوت به یکدیگر شباهت دارند. تجزیه و تحلیل آماری نتایج نیز نشان داد که 46 درصد از تغییرات طبیعت که در مقیاس روانشناختی سنجیده می شود را می توان با عوامل ژنتیکی توضیح داد. به نظر می رسد حتی زمانی که در حیاط خلوت خود می گذرانیم یا از پارک های محلی بازدید می کنیم، پایه ژنتیکی قوی دارد.

دانشمندان توضیح می دهند که وابستگی اجداد اولیه ما به طبیعت، که بقای آنها را تضمین می کرد، می تواند ابزاری برای ایجاد چنین رابطه ای باشد. اولین انسانها که تحت تسلط قدرت و عظمت طبیعت اطراف خود بودند، بی شک این زندگی را حیات بخش و حتی مقدس می دانستند، زیرا همه امکانات را برای بقا برای آنها فراهم می کرد. برای افراد اولیه چنین چیزی پیوندی از عشق و تقدس با طبیعت داشت که احتمالاً نسل به نسل منتقل شده است. نقاشی های باستانی صحنه های شکار و امثال آن این حس را در مردم باستان به خوبی نشان می دهد. این می تواند منجر به تشکیل شبکه های پیچیده ای از ژن ها شود که نحوه تعامل ما با طبیعت را کنترل می کنند.

علیرغم نقش روشن ژنتیک، نتایج دانشمندان نشان می دهد که عوامل دیگری نیز وجود دارد که تمایل ما به طبیعت را شکل می دهد. اینها ممکن است شامل تجربیات شخصی مانند تعطیلات دوران کودکی، تمرینات انجام شده توسط والدین، دوستان و سایر اعضای خانواده، تجربیات آموزشی و اینکه آیا ما در منطقه ای با تنوع زیستی زندگی می کنیم، باشد. این خبر خوبی است زیرا بسیاری از این موارد تحت کنترل ما هستند.

به این ترتیب، مداخلات بهداشتی مبتنی بر طبیعت، مانند سالن‌های ورزشی سبز یا فعالیت‌های محیطی داوطلبانه، می‌تواند سلامت و رفاه جسمی، روانی و اجتماعی را بهبود بخشد. فعالیت‌های بازی در طبیعت، مانند پاسپورت سبز برای کودکان در کوئینزلند، می‌تواند تجربیات طبیعی قدرتمندی را برای کودکان به ارمغان آورد که می‌تواند در درازمدت برای سلامتی آنها مفید باشد. با این حال، یک سوال اساسی باقی می ماند: آیا گذراندن زمان در طبیعت احساس نگرانی ما را نسبت به محیط زیست افزایش می دهد و به نوبه خود حمایت ما از حفاظت از طبیعت را افزایش می دهد؟

بوم شناس آمریکایی جیمز میلر ادعا می کند که تعامل با طبیعت برای ایجاد حفاظت برای حفاظت از طبیعت بسیار مهم است. با این حال، یک مطالعه استرالیایی به رهبری جسیکا پیندر، حافظ محیط زیست، نشان داد که نگرانی های زیست محیطی در میان دانش آموزان استرالیایی به جای زمان صرف شده در طبیعت، به شدت با تجربیات اجتماعی و فرهنگی در دوران کودکی مرتبط است. بدیهی است که ما هنوز چیزهای زیادی برای یادگیری در این زمینه داریم، اما در نهایت می دانیم که با وجود مبنای ژنتیکی تمایل ما به طبیعت، بسیاری از آن به عوامل دیگری بستگی دارد که مطمئناً تحت کنترل ما هستند. پس همین امروز تصمیم بگیرید که دوباره با فضای باز طبیعی ارتباط برقرار کنید!

منبع: theconversation

ترجمه: مصطفی جرفی فرارو